Hieronder verstaat men het merkwaardige verschijnsel, dat een woord in den zin geen eigen accent heeft, maar met het voorgaande, phonetisch gesproken, slechts één geheel uitmaakt. De (bijna) accentlooze vorm draagt den naam van encliticon. ➝ Proclisis.
In het Ned. komt e. vooral voor bij adverbia, hulpwerkwoorden, voornaamwoorden; bijv. Zég ’s!.
Wáár ’s Piet ?Wils.