Deugdpaedagogiek - een den laatsten tijd veel gebruikt woord voor zedelijke opvoedkunde. Die benaming is juist.
Zedelijke opvoedkunde wil immers niet slechts menschen leeren vormen, die goede daden stellen, maar ook zedelijk goede menschen, d.i. deugdzame menschen. Want de deugd is een blijvende gesteltenis, die zoowel den mensch zelf als zijn daden goedmaakt (Aristoteles). Zedelijke daden zijn daartoe vereischt, want de natuurlijke of verworven deugden worden uit de daden geboren en de bovennatuurlijke of ingestorte leven en groeien er uit. Deugdpaedagogie is zoo oud als de menschheid zelf.
Een volledige deugdpaedagogiek moet nog geschreven worden. Zij dient te omvatten een algemeen en bijzonder deel. Het algemeene behandelt de vier oorzaken: doel-, werk-, stof- en vormoorzaak. Het bijzonder deel geeft een theoretische uiteenzetting van de afzonderlijke deugden en, waar nog meer behoefte aan bestaat, een practisch gedeelte, dat laat zien hoe de opvoeder moet inwerken op het kind om de doelmatige oefening te verkrijgen. ➝ Deugd.
Lit: dr. J. Mausbach, Grondslagen en Vorming van het Karakter volgens St. Thomas (Gent); p. Gervasius, Algemeene Deugdpaedagogiek (Tilburg), p. Gervasius.