Decreet - is in Frankrijk een door het Hoofd van den Staat genomen besluit, dat overeenstemt met het Koninklijk Besluit in Nederland en in België. De macht van het Hoofd van den Staat blijft, in principe, binnen de perken van de uitvoerende macht begrepen.
Wanneer, in bepaalde gevallen, een wetgevende daad door decreet gesteld wordt, spreekt men van een decreet-wet. In het begin der 19e eeuw, tijdens het Consulaat en het Eerste Keizerrijk, werden meermalen decreten uitgevaardigd met inhoud van wet. In België zijn een aantal decreten van dien tijd van kracht gebleven.
De akten van het Belg. Nationaal Congres (1830— 1831) heetten decreten, hoewel ze van constitutioneelen aard (bijv. afkondiging van de Grondwet van 7 Febr. 1831) of van wetgevenden aard zijn (bijv. decreet op de pers van 20 Juli 1831). De akten van het Voorloopig Bewind integendeel werden besluit (arrêté) genoemd.
V. Dievoet.
Het decreet is de gewone vorm van wetgeving in de Belgische kolonie. Het wordt genomen door den koning, op voorstel van den minister van koloniën en op advies van den kolonialen raad. Bij verordening kan in de kolonie de gouverneurgeneraal de uitvoering van een decreet tijdelijk opschorten, en het door een voorloopige wetgevende verordening vervangen. De rechtbanken passen de bepalingen der decreten enkel toe voor zooverre zij niet strijdig zijn met de wetten, door de kamers aangenomen en door den koning afgekondigd.
De Jonglie.
Goddelijk Decreet, het eeuwige en vrije besluit van Gods wijsheid, waardoor God de dingen buiten zich veroorzaakt. → God.
