Wat is de betekenis van decreet?

decreet - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) verordening van overheidswege zonder inmenging van het parlement, in Nederland noemen we dit een Koninklijk Besluit.     ♢ De avondklok is per decreet ingevoerd 2. (juridisch) wet uitgevaardigd door een van de Belgische gewesten of gemeenschappen 3. (religie) ui...

decreet - zelfstandig naamwoord uitspraak: de-creet 1. bevel van de regering ♢ het decreet luidde dat niemand meer na acht uur buiten mocht zijn Zelfstandig naamwoord: de-creet het decreet ...

[Lat. decretum, van decernere, decretum = beslissen, besluiten, bepalen, vaststellen] verordening, besluit (van de overheid).

Decreet, sinds 1970 in de Belgische wetgeving de naam voor de door de → gemeenschaps of gewestraden gemaakte regionale wetten. De decreten hebben dezelfde rechtskracht als die van het nationale parlement.

(dekreet) verordening van de overheid

besluit, verordening van de overheid.

(dekreet), bevelsuitvaardiging, verordening. Sinds 1970 is in de Belg. wetgeving decreet de naam voor de door de Cultuurraden voor de Ned. of Franse cultuurgemeenschap (→ Cultuurraad) opgemaakte regionale wetten. De decreten hebben dezelfde rechtskracht als die van het nationale parlement. Zij worden bekrachtigd door de nationale regering, die...

[Lat.], o. (decreten), bevelsuitvaardiging, verordening. In het oude Rome verstond men onder decreta keizerlijke beslissingen in rechtszaken. Zij hadden in de eerste keizertijd voor de uitlegging van het recht bindend gezag voor later voorkomende gelijksoortige gevallen. In de 20e eeuw gebruikt men het woord decreet wel voor beschikkingen of beslis...

(ook: Brieven van D.). Bij D. stond het Hof of een nedergerecht verkoop toe van goederen behorend aan kerken, gasthuizen, armvoogdijen, minderjarigen of onder curatele gestelden. Om dezeakte moest bij rekest worden verzocht. Ingeschreven in D.-boeken. Statuten en Ordonnantiën van Frl. regelden de gang van zaken bij decretale verkopingen. Zie:...

o., besluit; verordening der overheid.

(<Lat.), o. (decreten), bevelsuitvaardiging, verordening van overheidswege.

(Lat.: decretum), oorspr. bevel van hoge Rom. ambtenaren, met name van de praetoren. Tegenwoordig gebruikt voor iedere beschikking der Overheid.

o. besluit, rechts- of raadsbesluit; verordening.

o. decreten (Lat. decretum: besluit; verordening (van overheidswege]).

bindend voorschrift v/d staatsmacht.

Decreet - is in Frankrijk een door het Hoofd van den Staat genomen besluit, dat overeenstemt met het Koninklijk Besluit in Nederland en in België. De macht van het Hoofd van den Staat blijft, in principe, binnen de perken van de uitvoerende macht begrepen. Wanneer, in bepaalde gevallen, een wetgevende daad door decreet gesteld wordt, spreekt m...

is een Latijns woord, dat besluit betekent. Speciaal een besluit van de overheid. Decreteren heeft de bijbetekenis van iets regelen bij zelfstandig, eigenmachtig besluit. Het woord wordt in onze Nederlandse taal niet vaak gebruikt.

Decreet. - In het oude Rome verstond men onder decreta keizerlijke beslissingen in rechtszaken. Zij hadden althans in den eersten keizerstijd voor de uitlegging van het recht bindend gezag voor later voorkomende gelijksoortige gevallen (vergel. Arrêt de règlement). Thans gebruikt men het woord decreet voor beschikkingen of beslissingen der overheid...

Decreet - besluit.

besluit, verordening.