Dagnamen - Oud reeds is het gebruik aan de dagen den naam van een god te geven (bijv. Woensdag is Wodansdag).
De Grieken en Romeinen duidden de vsch. weekdagen met namen van planetengoden aan. Hiervan stammen nog de Romaansche dagnamen af. De Germanen vervingen deze namen door die van hun eigen góden, die aan de Romeinsche schenen te beantwoorden: vgl. lundi, mardi, mercredi, jeudi, vendredi en Maandag, Dinsdag, Woensdag, Donderdag, Vrijdag. De etymologie der dagnamen is in het Ned. duidelijk [Zon, Maan, This (hierover nog verschil van meening), Wodan, Donar, Freya en Saturnus (een Romeinsche god !)]. Soms is in de verspreiding der dagnamen nog duidelijk de richting der oude cultuurstromen herkenbaar. Dat bijv. het Beiersch Ertag (denk aan den Gr. god Ares) en Pfimftag (denk aan Gr. pemptos = vijfde) kent, bewijst, dat dit land onder rechtstreekschen of onrechtstreekschen Griekschen cultuurinvloed gestaan heeft, meer dan het land ten N. en ten Z. ervan gelegen.
Lit.: J. Hoops, Reallexikon der germ. Altertumskunde (s.v. Wochentage). Weijnen
