Christologische voorstellingen - heeten a) in de vroeg-Christ. kunst de voorst. van het Nieuwe Testament (in tegenstelling met die van het Oude), vooral van Christus (zgn. Christusportretten, Goede Herder) en van gebeurtenissen uit Zijn Leven en Lijden. Zoo heeft men in de catacombenkunst verschillende Christologische reeksen, b) In de algemeene Christ. kunst zijn het voorstellingen, welke symbolisch of louter anthropomorph verhalend waarheden uitbeelden, welke direct met Christus als God-Mensch verband houden, bijv. Christus als Menschenzoon in een miniatuur uit de kroniek van Cosmas den Indiëvaarder bij het visioen van Daniël; het zgn. raadsbesluit der ➝ Verlossing: Christus (soms met Maria), voor den troon van zijn Vader de Verlossing der menschen bepleitend; Christus in den schoot des Vaders vóór de Menschwording (Siena, Raadhuis, als illustratie van het Credo), of (meestal op de Boodschap des Engels) Christus, die vanuit den hemel als een klein kind in den schoot van Maria nederdaalt, of Christus aan het Kruis, als voorspreker of Bemiddelaar bij den Vader (➝ Genadestoel); Christus met lijdensteekenen bij het laatste Oordeel. Het is zoo goed als zeker, dat deze voorstellingen direct op aanwijzing of naar geschriften van godgeleerden of ascetische schrijvers zijn gecomponeerd. Zie verder ➝ Christus (Iconographie).
Knipping.
