Astarte - Semietische godin. In de H. Schrift (Hebr.) wordt zij gewoonlijk Asjtoret genoemd, soms — en zooals nu vaststaat, met recht — Asjerah (vgl. o.a. Jud. 3. 7 Hebr.) en bijz. als godin der Sidoniërs beschouwd. Tegen haar obscenen cultus, welks groote verspreiding in Palestina ook uit de opgravingen is gebleken, streden de profeten. In Zuid-Arabië is Athtar mannelijk. Bij de Moabieten was zij (Astar) de echtgenoote van Chamos.
De Arameesche vorm is Atar, de Babylonisch-Assyrische Isjtar. De Phoeniciërs hebben haren cultus ver buiten het Oosten verspreid. Haar eerste beteekenis was die van meesteres, zooals de mannelijke god Baal de meester, heer was. Gewoonlijk wordt A. afgebeeld als type van geslachtelijke liefde of vruchtbaarheid en is aldus de Semietische vorm (of oertype ?) van de Grieksche Aphrodite en evenals deze met Venus vereenzelvigd.
De Egyptenaren beeldden haar af als Hathor met zonneschijf en horens (vgl. Gen. 14. 5) en als krijgsgodin. Dit laatste was vooral Isjtar. Simons.
