Wat is de betekenis van cultus?

cultus - Zelfstandignaamwoord 1. verering van een godheid, godsverering, eredienst 2. overdreven, dweepzieke aandacht Synoniemen cult, eredienst, verering, verheerlijken, verheerlijking Verwante begrippen cultfilm, cultstatus

cultus - zelfstandig naamwoord uitspraak: cul-tus 1. verering van een godheid ♢ het hoort bij de cultus om offers te brengen 1. ergens een cultus van maken [er overdreven veel mee bezig zijn]...

Een handeling, doorgaans volgens vaste regels, met de bedoeling het bovenzinnelijke in het zintuiglijke te trek- ken. Spirituele kennis zoals aanwezig in de antroposofie kan leiden tot een kosmische cultus waarbij het geestelijke in de kosmos verenigd wordt met het geestelijke in de mens. De Kerstbijeenkomst in Dornach in 1923 kan gezien worden als...

[Lat.; zie verder cultuur] openbare verering van godheid, eredienst; ook overdrachtelijk: overdreven verering.

godsverering; overdreven verering

de in- of uitwendige vereering van God, de heiligen of heilige zaken, bijzonder door gebed en offer. Met de ééne Kerk bestaat er maar één cultus, waarvan Christus door het H. → Misoffer en de → sacramenten zelf den grondslag heeft gelegd en waarvan de Kerk den uitwendigen vorm (liturgie, gebruiken, versiering)...

openbare eredienst; (gods)verering.

zie Eredienst en Cultuur.

(Lat.), m., openbare godsverering; — oneig.: eredienst: een cultus met iets bedrijven.