Assertorisch - heet 1° het oordeel, waarin alleen wordt bevestigd, dat het praedicaat feitelijk aan het subject toekomt;
2° de zekerheidsredeneering, waarin óf het feitelijk bestaan van een ding wordt bewezen, óf wordt uitgesproken, wat op meer verwijderde en meer algemeene gronden met zekerheid van de dingen kan worden gezegd.
Lit.: J. Th. Beysens, Logica of Denkleer (Leiden *1913, 91, 223).