John Benjamin (1703-1791) en Charles (1707-1788) zijn de grondleggers van het Methodisme. Als student te Oxford behoorden zij tot de mystiek-ascetisch gerichte hoogkerkelijken (bij John invloed o.a. van Thomas a Kempis).
In 1726 stichtten zij er de „heilige club”, waarin op strenge en methodische wijze het godsdienstig leven werd beoefend. In 1735 begaven beiden zich naar Georgia voor de verkondiging van het Evangelie onder 'de Indianen.
Een en ander leidde tot teleurstellende ervaringen, maar, op de heenreis, ook tot contact met de Hernhutters , die grote indruk op hen maakten en hun denken in meer dan één opzicht hebben beïnvloed. Na hun merkwaardige bekering in Mei 1738 wijdden zij zich geheel aan een krachtige opwekkingsprediking (John zou op zijn ongelooflijk vele reizen meer dan 40 000 preken hebben gehouden).
Hierin, maar ook in intellectuele begaafdheid en het vermogen tot organisatie, bleek John de meerdere van zijn broeder. Niettemin heeft ook deze als prediker onder het „lagere” volk zeer belangrijk werk verricht en hij verkreeg voor het Methodisme een bijzondere betekenis als dichter van een 6000-tal kerkliederen (o.a.: Jesus lover of my soul). G. s.
