Katholicisme encyclopedie

Prof. dr. J.C. Groot (1955)

Gepubliceerd op 02-01-2020

VERRIJZENIS

betekenis & definitie

(I, van Christus) is een heilsgeheim van altijd actuele betekenis voor heel de Christenheid, daar de Geest, die Christus deed verrijzen, ook allen glorievol uit de dood zal doen opstaan, die met Christus verbonden zijn (vgl. i Kor. 15 : 22 vv.; Rom. 6 : 3W. en 8:11). De vermelding in de „Twaalf artikelen des geloofs” beoogt daarom meer dan een historische notitie te geven uit Christus’ leven.

Eenzijdige apologetische belangstelling voor de miraculeuze kant van dit gebeuren heeft de mysteriezijde ervan naar de achtergrond gedrongen en bijgedragen tot de verschraling der Verrijzenisverkondiging. Voor Christus betekende de Verrijzenis een intrede in het nieuwe leven der onvergankelijkheid, dat niet van deze wereld is.

Daarom verbleef Hij niet permanent met de zijnen, doch „verscheen” telkens weer. Dit niet tot de aarde behoren van zijn verrezen leven wordt markant onderschreven door zijn Hemelvaart.j. c. G.

(2, des vieses). In het geloofspunt van de verrijzenis des vieses belijdt de Christen dat zowel de uitverkorenen als de verdoemden het lichamelijke bestaan zullen terug ontvangen bij Christus’ wederkomst, waardoor er een einde komt aan de desintegratie, die door de lichamelijke dood was ontstaan. Omdat echter leven en dood in de Bijbel in de eerste plaats theologische waarden zijn, die betrekking hebben op de verhouding van de mens tot God, kan men, bijbels gesproken, alleen de opstanding van de uitverkorenen levendmaking noemen. De toestand van de verrezen rechtvaardigen is van bovennatuurlijke aard en hetzelfde geldt in zekere zin ook van die van de verdoemden, in zoverre hun straf essentieel bestaat in het afgewend zijn van hun bovennatuurlijk einddoel. Degenen, die bij Christus’ wederkomst nog niet gestorven zijn, kunnen daarom niet tot de definitieve toestand overgaan, tenzij hun bestaanswijze qualitatief wordt veranderd (1 Kor. 15 : 51 v.; 2 Kor. 5 : 2-4). Door een nauwere aansluiting bij de Heilige Schrift en de oudste overlevering krijgt het geloofspunt van de verrijzenis des vieses in de moderne theologie en exegese meer aandacht dan voorheen, en wel door het menselijk bestaan in ziel en lichaam sterker als een eenheid te zien en door leven en dood te betrekken op de gehele lichamelijke mens (zie Eschatologie, Leven).