koning van Frankrijk (1643-1715), nam na de dood van Mazarin, die een tijdlang de staatszaken had waargenomen in 1661 persoonlijk de regering in handen. Hij was een vorst met schitterende talenten.
Gesteund door grote staatslieden en veldheren heeft hij Frankrijk voor een halve eeuw de politieke hegemonie in Europa verzekerd. Kunst en letteren bereikten een zeldzame hoogte.
Theologie en spiritualiteit telden vele grote vertegenwoordigers. De schaduwzijden waren de overmoed en willekeur van Lodewijk, waardoor hij half Europa tot zijn vijand maakte.De talrijke oorlogen en de buitensporige weelde van het hof putten het rijke land uit. Het vorstelijke absolutisme is door hem op de spits gedreven tot aan vergoddelijking van het koningschap toe.
Hij was oprecht gelovig en later ook godsdienstig, maar omdat hij ook in kerkelijke zaken volkomen eigenzinnig handelde (Gallicaanse artikelen, opheffing van het Edict van Nantes, maatregelen tegen de Jansenisten), ontstonden pijnlijke conflicten met de H. Stoel, waardoor een anti-pauselijke stemming werd gekweekt. Jarenlang gaf hij ergernis door zijn persoonlijk leven, dat navolging vond bij velen en het moreel van het volk ondermijnde. Zijn geheim, doch wettig huwelijk met de intelligente en devote hofdame Madame de Maintenon in 1684 had een goede invloed op hem.
M. G.
