François de Salignac de la Mothe(1651-1715), veelzijdige geest en aartsbisschop van Kamerijk, is een van de edelste figuren en naast Bossuet de belangrijkste kerkvorst uit de tijd van Lodewijk XIV. Te Parijs kwam hij in aanraking met Madame de Guyon, die op zijn aanraden het oordeel van Bossuet over haar geschriften vroeg.
Bossuet beriep hiertoe een commissie te Issy, welke in 34 stellingen de leer van de Kerk tegenover het quiëtisme vaststelde. Fénelon verdedigde haar, maar ondertekende toch de 34 artikelen (1695).
In 1697 publiceerde hij zijn: Explication des maximes des Saints sur la vie intérieure, die een heftige polemiek met Bossuet tot gevolg had wegens aanwezige quiëtistische tendenzen. Hij legde nl. zeer sterk de nadruk op de passiviteit van de mens in het verwerven der zaligheid en verdedigde de belangeloosheid der liefde ten koste van de hoop.
In 1699 werden een aantal stellingen uit het boek van Fénelon door Innocentius XII veroordeeld, aan welke veroordeling Fénelon zich onderwierp.
