(Gr., tegenstelling) is een term, die in Nederlandse protestantse kringen gebruikt wordt met name sinds het optreden van A. Kuyper ter typering van organisatorische tegenstellingen op cultureel (onderwijs, pers, radio, maatschappelijke organisaties) en politiek (samengaan van orthodoxprotestanten en Katholieken tegenover vrijzinnigen en onkerkelijken) gebied, welke tegenstellingen teruggaan op de principiële antithese tussen het Rijk van God en het rijk van de wereld.
Deze antithese vormt voor velen de belangrijkste reden voor hun toetreden tot uitgesproken christelijke organisaties. Na Wereldoorlog II had de gedachte der organisatorische antithese het zwaar te verduren en werd o.a. ter wille van de nationale eenheid en ook wel uit verzet tegen de heerschappij van beginselen een doorbraak bepleit.
De antithese kan dus beschouwd worden als de protestantse tegenhanger der katholieke isolementsgedachte. j. c. G.
