Kunstgeschiedenis is het verhaal van de evolutie van kunstopvattingen doorheen de tijd. Hierbij wordt kunst typisch begrepen als elke activiteit of product, door mensen uitgevoerd voor esthetische of communicatieve doeleinden, waardoor ideeën, emoties of, in het algemeen, een visie op de wereld worden uitgedrukt.
De geschiedschrijving van kunst als academische discipline is in het Westen meestal beperkt tot de zogenaamde visuele of beeldende kunsten (voornamelijk schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur), terwijl andere kunsten meer het specifiek studieobject vormen van andere duidelijk afgebakende disciplines, zoals literatuurgeschiedenis of muziekgeschiedenis. Samen met andere disciplines die onder meer wetenschap, filosofie en religie bestuderen, maken ze deel uit van de zogenaamde cultuurgeschiedenis. Enkele kennisgebieden die nauw verwant zijn met kunstgeschiedenis zijn esthetiek en kunsttheorie.
De geschiedschrijving van kunst is een multidisciplinaire wetenschap, die een objectief onderzoek van kunst door de geschiedenis nastreeft, culturen classificeert, periodiseringen vaststelt en hun onderscheidende kenmerken en invloeden analyseert. De studie van de kunstgeschiedenis werd aanvankelijk ontwikkeld tijdens de renaissance, en beperkte zich tot de artistieke productie van de westerse beschaving. In de loop van de tijd ontstond echter een bredere visie op de artistieke geschiedenis, waarbij werd gestreefd naar een globale beschrijving van de kunst van alle beschavingen. Hierbij wilde men bij analyse rekening houden met de eigen culturele waarden (cultureel relativisme) van de artistieke productie die buiten de westerse kunst was ontstaan.
In de 20e eeuw zijn openbare en particuliere instellingen, stichtingen, musea en galerijen toegenomen. Zij leggen zich toe op de analyse en catalogisering van kunstwerken, en bereiken ook een groot publiek. De opkomst van de moderne media sinds de 20e eeuw is essentieel geweest voor een betere studie en verspreiding van kunst. Internationale evenementen en tentoonstellingen zoals de biënnales van Venetië en São Paulo of de Documenta van Kassel zijn belangrijke kanalen om nieuwe stijlen en trends te promoten. Instellingen zoals UNESCO helpen ook om de belangrijkste artistieke monumenten van de wereld te behouden.
