klokken

betekenis & definitie

('klokkən) (klokte, heeft geklokt)

I. uithangen in klokvorm : een -de rok.

II. [klnb.]

1. een geluid maken als de hen, inz. onder het drinken.
2. veel drinken: hij was weer aan ‘t -.
3. het geluid maken van een fles waaruit men schenkt.