('ken) (kenmerkte, heeft gekenmerkt)
1. van een uiterlijk kenmerk voorzien : al de boeken zijn gekenmerkt.
2. tekenend bepalen, karakterizeren : men kan hun zeden door de volgende trekken -; goede trouw kenmerkt een eerlijk gemoed.
3. zich -, zich op biezondere, karakteristieke wijze onderscheiden: immer zal de mensheid gescheiden blijven in groepen, volken, die zich door eigen taal en zeden; de eerste jaren van zijn bestuur zich door een hoge ekonomische bloei.
