('ju:an) (don) landvoogden der Nederlanden :
1. Spaans veldheer, landvoogd der Nederlanden 1576-1578 onder Filips II, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, ° 1547 als natuurlijke zoon van keizer Karel V, versloeg 1571 de Turkse vloot bij Lepanto, moest 1577 door het Eeuwig Edikt de eisen der Algemene Staten (verwijdering der Spaanse troepen en eerbiediging der privilegiën) bewilligen, bemachtigde 1577 het kasteel van Namen, waarop de Staten hem van het stadhouderschap vervallen verklaarden en Willem van Nassau te Brussel als ruwaard van Brabant huldigden. In 1578 overwon hij het leger der Staten te Gembloers, maar werd bij Rijmenam verslagen en ✝ 2 oktober te Bouge.
2. bastaardzoon van koning Filips IV van Spanje, landvoogd der Spaanse Nederlanden 1656-1659.
