(gə’zigdz) m.
I. Eig. cirkelvormige grens van het gezichtsveld, waar hemel en aarde elkander schijnen te raken : de zon verschijnt aan de -. Syn. horizon(t), kim.
II. Metf.
1. grens van het gebied der geestelijke waarneming : dat ligt buiten onze -.
2. vooruitzicht van de toekomst: de politieke -.
Enc. De gezichtseinder van is de schijnbare horizon. De ware horizon is die, welke men zich, evenwijdig met de schijnbare, door het middelpunt der aarde gelegd kan denken. De natuurlijke hori zon is de cirkel die ons gezichtsveld begrenst, als wij ons op een hoogte boven de aardoppervlakte bevinden; hij ligt steeds onder de schijnbare.
