eb

betekenis & definitie

(ep)v. [< af ; het afvloeien]

1. Eig. getij waarin het water aan de kusten afneemt: - en vloed; er gaat -, het water valt. → goed.
2. Metn. laag water : bij liggen die gronden droog.
3. Metf. [van 2] weinig drukte : in de handel.