Wat is de betekenis van Eb?

Eb is de getijdenperiode waarin het wateroppervlak daalt, en het ontstaat onder invloed van de zwaartekracht van de maan. Bij eb raken de hoger gelegen gedeeltes aan de kust droog en is er dus meer strand te zien. Bij laagwater in de Waddenzee komen zandplaten droog te liggen en hierdoor kan men wadlopen. De Middellandse Zee heeft nauwelijks een eb...

Zie Ebe

eb - Zelfstandignaamwoord 1. (tweeletterwoord) een getijde waarbij het water van de zee zakt, in tegenstelling tot vloed, waarbij het water stijgt eb - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ebben ♢ Ik eb 2. gebiedende wijs van ebben ♢ ...

eb - zelfstandig naamwoord 1. verschijnsel waarbij het water zich steeds verder terugtrekt ♢ het strand is erg breed, want het is eb 1. het komt als eb en vloed [heel afwisselend: dan veel, dan weinig]...

Symbool van de psychische ontspanning. Het droombeeld kan ook de overbekende lege kassa betekenen, een toestand die echter niet lang aanhoudt, want na elke eb komt ook weer de vloed. Er is in zekere zin land in zicht, wanneer we van de eb dromen.

Laagste waterstand in de getijdenschommeling. Deze treedt op wanneer de ebstroom ophoudt en de vloedstroom weer begint. De term wordt ook gebruikt voor de gehele periode van vallend water, dus tussen hoog- en laagwater. Zie ook: getij Zie ook: laagwater Zie ook: vloed

Eb - periode van het → getij vanaf hoogwater tot laagwater.

m -> Ebe (Gron.).

s., êb(be), eb(be), it ôfrinnen fan ’e sé; het is —, it wetter giet ôf, it is ôfgeand, leech wetter; laatste periode van de — waarbij het water reeds stijgt, efterebbe.