v.
1. Eig. onderdeel der meetkunde, dat uit drie gegevens van een driehoek, de drie overige berekent: de wordt onderscheiden, naar de soort der driehoeken, in vlakke en boldriehoeksmeting.
Syn. trigonometrie.
2. Metn. landopmeting door middel van een stelsel van driehoeken.
Syn. triangulatie.
