m. (-s) [Lat. < Gr. kancon, regel]
I. Eig. regel nl.
1. Kat.
a. door een concilie vastgestelde regel, leerstelling: 417 zegt...
b. als onveranderlijk deel der mis vastgestelde regel, nl. de gebedenreeks van het Sanctus tot aan het Pater Noster.
2. Kunst. regel, vaste verhouding voor de afmetingen van de onderdelen van het menselijk lichaam.
3. Wisk. regel, algemene formule, waarmede men vraagstukken, die biezondere gevallen zijn van het grondgeval, kan oplossen.
II. Metn.
1. lijst die tot regel, richtsnoer dient nl. Kat.
a. lijst der geschriften die tot de ➝ H. Schrift worden gerekend,
b. lijst der door de Kerk erkende heiligen.
2. [wat als een regel vaststaat] jaarlijkse pacht: grond hebben tegen een vaste -.
3. [wat als regel steeds terugkeert] twee- of meerstemmig muziekstuk waarbij één tema aan de verschillende stemmen ten grondslag ligt.
4. groter lettersoort waarmede men de canon (I 1 b) der mis drukt.
