('beia:rt) m. (-en, -s) [Mned. beieren, de klokken luiden, wsch. klnb] 1. stel van klokken vooral in een toren, waarop men muziekuitvoeringen geeft door middel van een toetsenbord : Dan mocht de – spelen, Van al uw torentransen (DE GEYTER, Beiaardlied).
Syn. carillon, klokkenspel. 2. Uitbr. schellenboom.
Enc. Beiaarden had men oorspronkelijk alleen in onze Nederlandse gewesten. In dexvnd® eeuw waren er meer dan 300. De meeste werden vernield tijdens de Franse Kevolutie en hun klokken tot kanonnen hergoten. Thans zijn er nog in de Nederlanden 106 beiaarden. Vooral die in Vlaanderen zijn bekend evenals de beiaardkoncerten, die geregeld te Mechelen, te Antwerpen enz. worden gehouden.
Van de Nederlanden werden de beiaarden ook elders ingevoerd, o. a. met veel sukses in de Verenigde Staten. Hier zijn er 33, in Frankrijk 25, in Duitsland 10, in Engeland 10, in Canada 5.
