beter: hemelen, omdat in het antieke jodendom de hemel meestal uit meer dan één - meestal zeven - concentrische of boven elkaar gelegen oorden bestond, elk met eigen bewoners (engelen). De hoogste van deze hemelen was de woonstede van God.
Vooral in de apokalyptische en mystieke literatuur wordt de hemel en alles wat daarin gebeurt gethematiseerd en voorwerp van tal van speculaties. In diverse joodse geschriften is ‘de hemel’ vaak een eerbiedige omschrijving voor God zelf.
