Gendergebaren zijn gebaren en lichaamshoudingen die traditioneel als 'mannelijk' en 'vrouwelijk' worden gezien.
Vrouwen hebben gevoel voor het subtiele gebaar. Hun lichaamstaal kent minimale afweer bewegingen, zwakke glimlach, broze aanraking, vluchtige blik, minuscule frons, onbeduidende zucht, gering samenknijpen van de oogleden en zo meer. Voor de man is het qua gebaren veel moeilijker geloofwaardig over te komen en haar voor de gek te houden.
Mannen zitten (#mensspreading) en spreken (#mansplaining) anders dan vrouwen. In Bollywood films soms lachwekkend uitvergroot. Man met opgeheven hoofd, rechte rug en rustig met wijde grote stappen lopend tegenover de vrouw die zich klein maakt en met licht gebogen hoofd en neergeslagen ogen met trippel pas uit het beeld verdwijnt. Ook op het middeleeuwse schilderij is bijna dwangmatig de man staande naast zijn zittende vrouw gepositioneerd.
Homogebaren (hoofd scheef en om zich heen kijkend) en hoerengebaren (wijdbeens met handen in de zij) zijn cliché-gedragingen. Toneelspelers en komieken beelden deze stereotype gebaren vaak overdreven uit. Humanoïde robots en avatar zijn in hun contacten met mensen geprogrammeerd serieus met gendergebaren rekening te houden.
Gebaren en poses van mensen worden door genen en vooral door opvoeding en omgeving beïnvloed. Nature & Nurture. Vooral het macht uitstralende gebaar hebben mannen zich socialiserend aangeleerd. De gebaren van mensen zijn niet genderneutraal. Gendergebaren zijn voor het zelfgevoel en zelfidentificatie in samenlevingen van uiteenlopende betekenis.
