Ecocentrisme is het mensdom als verstrengeld deel van de natuurlijke omgeving opvatten. Ecocentrisme stelt hybride netwerken van menselijke en niet-menselijke entiteiten centraal en is nadrukkelijk tegen het antropocentrisme (= mens centraal).
Een eco-bewustzijn gaat uit van betrokkenheid en een gedeelde verantwoordelijkheid ten aanzien van alles wat leeft in onze omgeving. Onze verantwoordelijkheid met betrekking tot het vele dierenleed? Streven wij naar hun rechten of naar een beter controleerbare dierenbescherming? Animal Rights of meer Animal Welfare? Sommige mensen spreken van ecocide. Helpt daarbij het filosofische begrip antropoceen of liggen lokale klimaatacties ter bescherming van het milieu meer voor de hand? Ecocentrisme wordt soms heel breed geduid. Dan kunnen zelfs voorouderschap en cultureel erfgoed er onder vallen. Ecocentrisme vertoont dan steeds meer overlappingen met het ideologisch georiënteerde ecologisme.
Ecocentrisme is een beweging (-isme) met kenmerken van burgerlijk verzet. Met aan de rafelranden zogenoemde ‘diepe ecologie’ bestaande uit ecologische strijders die radicaal willen stoppen met onze heerschappij over oceanen, de exploitatie van alle houtkapgebieden, het instrumenteel gebruik van welk organisme dan ook. Überhaupt met het kapitalistische systeem stoppen.
Ecocentrisme legt nadruk op hybride netwerken van levende materie. Dit betekent dat lokale bevolkingsgroepen zelfoverstijgend knooppunten van netwerken van leven in brede zin worden. Hun dagelijkse leven verandert daardoor aanzienlijk.
