een Ban en Dorp, in het gedeelte van Noordholland, de Vier-Noorder-Koggen geheeten, niet verre en in ‘t Zuidwesten van Medenblik. De uitgestrektheid des Bans vinden wij op vijfhonderdzestien Morgens en vierhonderd drieënzestig en eene halve Roede begroot. Volgens die zelfde opgave zou het getal der Huizen, zints het Jaar 1632 tot in den Jaare 1749, van tweehonderdzevenëntwintig op honderdëndertig zijn verminderd.
Het Dorp, gelijk de meeste in dien oord, is in de lengte gebouwd, langs eene streek van meer dan vijfhonderd Roeden in de lengte, die, in ‘t midden, van een klein Watertje wordt doorsneeden. De Kerk der Hervormden is oud, en heeft eenen hoogen Toren, beneden vierkantig, doch van boven in een Spits eindigende, en geheel van steen gebouwd. De Gemeente der Doopsgezinden, welke met die van het nabuurig Dorp Abbekerk eenen Leeraar gemeen heeft, is vrij talrijk. Eene bijzonderheid, de straks gemelde Gezinte betreffende, welke hier eertijds plaats hadt, kunnen wij niet nalaaten, hier aan te tekenen. Te weeten, ‘t was in het laatst der voorgaande, of in ‘t begin der tegenwoordige Eeuwe, dat van de Gemeente der Doopsgezinden, eenige leden zich afscheidden, en afzonderlijke bijeenkomsten oprigtten, tot stigting en opbouwing des Gemoeds; zij hielden hunne Vergaderingen, eerst bij de huizen om, doch naderhand op gezette plaatzen, des Zondags naamiddag, op de wijze der Quakers, met welke zij, voor ‘t overige, de meeste overeenkomst hadden. „Zij zaten,” zo als zij zich uitdrukten, „in stilligheid neder, en wagtten op den Heere, tot dat ’er, zomtijds, twee of drie persoonen (zo wel Vrouwen als Mannen), iets tot stigtinge en opleidinge in het inwendige leeven, naar hunne opening, spraken.” Bij den naam van Vrienden van de Vergadering waren deeze welmeenende luiden bekend.
