Hernando (1485 - 1547) De Spaanse avonturier en ontdekkingsreiziger Hernando Cortes groeide op in een opwindende tijd. Toen hij zeven jaar was, ontdekte Columbus Amerika en in de jaren daarna trokken duizenden Spanjaarden naar de Nieuwe Wereld om er fortuin te zoeken.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat Cortes reeds vroeg besloot niet achter te blijven; op 19-jarige leeftijd vertrok hij naar West-Indië.Zijn grote avontuur begon echter pas in 1518 toen hij met elf schepen en een paar honderd manschappen op weg ging om Mexico te veroveren.
In dat land heersten in die tijd de Azteken: een Indianenvolk, dat een hoge trap van beschaving had bereikt en dat geregeerd werd door koning Montezuma II. Toen de Spanjaarden voor de Mexicaanse kust het anker lieten vallen deed de Aztekenvorst een poging om de dreigende blanken-invasie af te wenden. Om de Spanjaarden te tonen hoe rijk en hoe machtig hij was, zond hij hen twee edellieden en honderd slaven tegemoet met kostbare giften zoals reusachtige platen van goud en zilver en een helm, die gevuld was met stofgoud. Montezuma, die wist hoe verzot de vreemdelingen waren op edele metalen, hoopte dat ze zich met deze schatten haastig uit de voeten zouden maken. Maar Cortes wilde méér; hij wilde niet alleen alle rijkdommen van de Azteken maar ook hun land. Om zijn mannen voor deze plannen te winnen verbrandde hij tien van de elf schepen; een weg terug was er dus niet meer.
Op weg naar de hoofdstad van het Aztekenrijk vonden er vele schermutselingen plaats tussen de Spanjaarden en de wanhopige legers van Montezuma. De Aztekenvorst bleef Cortés boodschappers tegemoet sturen met het verzoek rechtsomkeer te maken en zelfs toen de Spanjaarden het beleg om de stad hadden geslagen, nodigde hij de voornaamsten van hen uit in zijn paleis om te onderhandelen. Tijdens dat bezoek toonde Cortés zijn ware aard: onder de dekmantel van de koninklijke gastvrijheid nam hij Montezuma in diens eigen paleis gevangen! De Azteken kwamen onmiddellijk in opstand, niet alleen tegen Cortés maar ook tegen hun eigen vorst, die ze verweten roekeloos gehandeld te hebben. In de gevechten, die op deze onlusten volgden, werd Montezuma gedood. Cortés wist te ontsnappen en slaagde er kort daarop in het Aztekenrijk onder de voet te lopen. Hijzelf werd de heerser van het land.
Andere Spaanse avonturiers werden echter jaloers op hun succesvolle rotgenoot. Hun gekonkel aan het Spaanse hof had tot gevolg dat de Spaanse koning enkele jaren later iemand naar Mexico zond om Cortés te vervangen. De overwinnaar van de Azteken trok zelf naar Spanje om zijn zaak te bepleiten, maar alles wat hij bereikte was de koninklijke toestemming op zoek te gaan naar nieuwe schatten. Hij vond die niet; verloor zelfs alles, wat hij bezat. Nog eenmaal keerde hij naar zijn geboorteland terug om steun - maar voor hij die kreeg stierf hij; ver van het land, dat hij op zo’n bedenkelijke wijze onder Spaanse heerschappij had gebracht.