Prins der Nederlanden; prins zu Lippe Biesterfeld (geb. 29 juni 1911) Groot was de vreugde in Nederland toen in september 1936 bekend werd, dat prinses Juliana zich verloofd had met een 25-jarige Duitse prins; telg uit het adellijke geslacht zu Lippe Biesterfeld.
Van die vreugde heeft het Nederlandse volk nooit spijt hoeven te hebben. Prins Bernhard, die na zijn huwelijk in januari 1937 de titel ‘Prins der Nederlanden’ kreeg, heeft al zijn niet geringe talenten in dienst gesteld van zijn nieuwe vaderland. Dat bleek reeds tijdens de Tweede Wereldoorlog toen hij zich ver van zijn gezin aan het hoofd stelde van de Nederlandse strijdkrachten in Engeland; dat bleek ook en vooral na de bevrijding toen hij een bijzonder werkzaam aandeel had in het herstel en de verdere ontwikkeling van ons land. Zijn vele reizen naar het buitenland staan altijd in dienst van de Nederlandse economie. Vooral in de landen van Zuid-Amerika (de prins spreekt vloeiend Spaans) heeft hij voor het Nederlandse bedrijfsleven zeer waardevolle contacten gelegd. Zijn werk wordt zó gewaardeerd, dat hij onofficieel een extra-titel heeft gekregen: die van ‘Nederlands reizende ambassadeur’.
Daarnaast is prins Bernhard zeer sportief. Hij is een uitstekend ruiter; rijdt met de snelheid maar ook met de bekwaamheid van een autocoureur en is in het jachtterrein even goed thuis als in de cockpit van een vliegtuig. Vaak bestuurt hij persoonlijk de Fokker ‘Friendship’ van het Koninklijk Huis en hij is een van de weinige niet-beroepsvliegers, die in een straalvliegtuig de geluidsbarrière doorbroken hebben.
Het huwelijk van prins Bernhard met koningin Juliana is gezegend met vier kinderen: de prinsessen Beatrix, Irene, Margriet en Christina (Marijke).