In het boek ‘Max Havelaar’ van de Nederlandse schrijver Multatuli komt een passage voor, waarin een zekere Lothario beschuldigd wordt van moord op het vrouwtje Barbertje. De rechter maakt korte metten met de ‘moordenaar’ en veroordeelt hem ter dood.
Als Lothario protesteert en uitroept, dat hij Barbertje, inplaats van vermoord, heel haar leven ondersteund heeft, valt de rechter woedend tegen hem uit. ‘De misdaad wordt verzwaard als de moordenaar zich probeert voor te doen als een goed mens’ antwoordt hij boos. Op dat moment komt... Barbertje binnen om het verhaal van Lothario te bevestigen. Nee, Lothario heeft haar niet vermoord; hij heeft haar zelfs een leven lang geholpen. De rechter kijkt even verbijsterd... maar heeft snel een oplossing gevonden. Lothario blijft een misdadiger... want hij heeft geprotesteerd tegen het vonnis van de rechter. ‘Hij moet dus hangen’ besluit de edelachtbare!De volksmond heeft dit verhaal overgenomen in de uitdrukking ‘Barbertje moet hangen’ zonder te merken, dat er sprake was van een persoonsverwisseling en dat het eigenlijk had moeten zijn ‘Lothario moet hangen’. Met de uitdrukking bedoelen we meestal, dat iemand, die eenmaal de schuld heeft gekregen, zijn straf niet kan ontgaan - ook niet als hij onschuldig blijkt te zijn. Want in dat geval vindt men wel een andere reden om hem te straffen.