Het 8e gebod verbiedt de d., Ex. 20 : 15, Deut. 5 : 19, vgl. Lev. 19 : 11.
Ex. 22 : 1—4 staan nadere strafbepalingen op d. Als iemand een rund of een stuk kleinvee steelt en het slacht of verkoopt, zal hij 5 runderen betalen ter vergoeding voor het rund en 4 stuks kleinvee ter vergoeding van het stuk kleinvee. In de wet van Chammoerabi (zie Babylonië) staat: „Wanneer een burger hetzij een rund hetzij een schaap hetzij een ezel hetzij een varken hetzij een schip gestolen heeft, dan moet hij, wanneer het aan een god of aan het paleis behoort, tot het 30-voudige daarvan geven; wanneer het aan een ondergeschikte behoort, dan moet hij tot het 10-voudige daarvan teruggeven; wanneer de dief niets om te geven heeft, dan wordt hij gedood” (§ 8). In de Hethietische wetgeving is sprake van 15-voudige vergoeding. Bij de latere Romeinen is, wanneer de dief op heterdaad betrapt werd, 4-voudige vergoeding voorgeschreven. De tegenwoordige Bedoeienen laten d. van een dier 4-voudig vergoeden. Voorts bepaalt Ex. 22 ( : 2): „Indien een dief bij een inbraak betrapt en geslagen wordt, zodat hij sterft, heeft hij, nl. die de dief geslagen heeft, geen bloedschuld.” Zie Matt. 24 : 43. Ook Ex. 22 : 2 gaat het over de doorgraving van een muur van het huis, dat meestal lemen wanden had. In Ex. 22 : 3 staat, dat wie bij licht de dief betrapte en dan toch nog doodsloeg, bloedschuld heeft. Wordt het gestolene levend bij de dief aangetroffen, dan is dubbele vergoeding voldoende, Ex. 22 : 4. Voor het geval de dief een rund of stuk kleinvee geslacht heeft en verkocht en hij niet in staat is te vergoeden bij gebrek aan vermogen, moet hij verkocht worden om wat hij gestolen heeft, Ex. 22 : 3. Dit zal wel betekenen, dat hij door als slaaf bij de benadeelde te dienen vergoeding moet geven, dus door zijn arbeid. Israëls wet kende geen gevangenisstraf op d. Zie nog 2 Sam. 12 : 6, Spr. 6 : 30, 31. Zie ook Schuldoffer.
