Achaïsche Bond - In de hellenistische periode vormde Achaea een politiek bondgenootschap, dat ook militaire oogmerken had, samen met Sikyon in 251 v.C.; Korinthos trad toe in 243 v.C. Achaea, dat zich in 280 v.C. ontpopte als een militaire macht in de strijd tegen Antigonos Gonatas, hoopte op een bevrijding van de hele Peloponnesos. Athene en Sparta waren ter zake besluiteloos. De belangrijkste machtsconcentratie geschiedde onder de leiding van Aratos van Sikyon (251-213 v.C.) en nadien van Philopoimen van Megalopolis (210- 183 v.C.). De lidstaten van de Achaïsche Bond behielden hun zelfstandigheid op binnenlands gebied en droegen de leiding en de beslissingen op buitenlands gebied, vrede of oorlog, over aan de algemene raadsvergadering van de bond. Het militaire commando werd in handen van een strateeg gegeven, die bijgestaan werd door een college van 10 leden.
De Achaïsche Bond vocht tegen Makedonië (Macedonia), Sparta en Aitolia.
Rome’s overwinning op Macedonia bij Pydna in 168 v.C. betekende het einde van de Achaïsche Bond. Deze moest duizend gijzelaars naar Rome sturen. Onder hen bevond zich de historicus Polybios. Niettegenstaande het verbod van Rome verklaarde de bond nog in 146 v.C. de oorlog aan Sparta. De Romeinse consul L. Mummius versloeg het bondsleger en plunderde Korinthos.
