Het zeepaardje is een klein soort. . . vis. Evenals alle andere vissen heeft het vinnen en ademt het door middel van kieuwen.
Het diertje lijkt echter weinig op zijn soortgenoten. Het zwemt met zijn kop omhoog en met de staart naar beneden. Dekop van het zeepaardje lijkt op die van een paard; zijn staart heeft wel wat weg van een apestaart. Met behulp van die staart kan het zeepaardje zich vastklemmen aan de stengels van wieren en andere zoutwaterplanten. Geen enkele vis heeft een staart, die ditzelfde kan doen. Ook in andere opzichten gedraagt het zeepaardje zich weinig visachtig. Zo laat het wijfje haar eieren niet in de steek zoals de meeste andere vissen. In plaats daarvan stopt ze ze in een zakje, dat zich bevindt aan de buik van het mannetje.
Daar blijven ze tot ze uitkomen. Vanaf dat moment zijn de jonge zeepaardjes in staat voor zichzelf te zorgen.
Het -lichaam van het zeepaardje is bedekt met kleine, benige plaatjes, die tezamen een soort van uitwendig geraamte vormen. Dat geraamte blijft ook na de dood van het diertje intact. Aan het strand worden daarom wel eens gedroogde zeepaardjes gevonden.
Het zeepaardje is al duizenden jaren bekend. Afbeeldingen van het diertje zijn gevonden op de beschilderde kisten van Egyptische mummies.