Onder de Reformatie verstaan wij de hervorming die leidde tot de scheuring in de rooms-katholieke kerk van de 16e eeuw, tot het ontstaan van de verschillende protestantse geloofsovertuigingen en tegelijkertijd tot een vernieuwing in de rooms-katholieke kerk zelf, die bekend is geworden als de Contra-reformatie. Hoofdoorzaak van de Reformatie was het grote aantal mistoestanden in de rooms-katholieke kerk.
De eerste die daartegen in opstand kwam, was de Duitse Augustijnermonnik Maarten Luther, de ‘vader van de Reformatie’ en de grondlegger van de Lutherse Kerk.Luther was reeds langer van mening, dat de leer van de rooms-katholieke kerk niet meer in overeenstemming was met de prediking van Jezus Christus. Hij begon zijn leer openlijk te verkondigen nadat hij in 1517 zijn befaamde ‘95 stellingen’ had gepubliceerd. In 1521 werd Luther in de ban gedaan en was zijn breuk met de rooms-katholieke kerk volledig geworden.
Een andere zeer belangrijke figuur uit de Reformatie was Jean Calvijn, die in 1533 vrij plotseling met de rooms-katholieke kerk brak en voortbordurend op Luthers leer, de latere Gereformeerde leer begon te verkondigen.
Op het ogenblik is er niet alleen een streven naar eenheid tussen de verschillende reformatorische kerken (Wereldraad van Kerken) maar er zijn ook tekenen van toenadering te constateren tussen deze en de rooms-katholieke kerk.