In het jaar 79 werden drie kleine, Romeinse steden bedolven onder de as en de lava van een vuurspuwende Vesuvius. Een van die drie rampsteden was Pompei'.
Pompei lag op de oever van de Baai van Napels, aan de voet van de Vesuvius. Het was een rijke, welvarende stad met zeven tempels, twee theaters, drie openbare badgelegenheden, een groot amfitheater en een uitgestrekt marktplein. De straten van de stad waren geplaveid en de fraaie twee-verdiepinghuizen waren versierd met kunstige muurschilderingen en beeldhouwwerken. Rondom de stad lag een muur met acht poorten.
De inwoners van de stad koesterden geen enkele vrees voor de Vesuvius, die immers al meer dan 700 jaar geen teken van aktiviteit had vertoond.
Op 24 augustus 79 ondervonden de Pompeïers echter, dat ze zich vergist hadden. Een regen van stenen, zware vulkanische rotsblokken en fijne, gloeiend-hete as daalde over de stad neer en bedolf haar. Van de 20.000 inwoners van de stad slaagden er ongeveer 18.000 in zich nog op tijd in veiligheid te brengen.
Toen aan de werking van de Vesuvius na drie dagen een einde kwam, was Pompeï verdwenen. Tegelijkertijd was de kustlijn van de baai zodanig veranderd, dat de juiste ligging van de bedolven stad niet eens meer terug te vinden was.
Pompeï bleef bijna 17 eeuwen lang begraven. Een boer, die graafwerk verrichtte in zijn wijngaard, stiet pas in 1748 op sporen van de verdwenen stad. Onmiddellijk werd met de opgravingen begonnen en stukje bij beetje kwam toen de zo dramatisch verdwenen stad weer te voorschijn.
De daken van de bedolven huizen waren verdwenen, maar de muren bleken ten dele
nog overeind te staan. Ovens, pannen, wastafels, badcellen, marmeren tafels en talloze andere gebruiksvoorwerpen gaven ons een beeld van het dagelijkse leven in Pompeï. In de opgegraven stad werden in het plaveisel zelfs de sporen teruggevonden van de Romeinse strijdwagens en de stenen, die men gebruikte om de (ongeplaveide) straat over te steken. Merkwaardigerwijs werden er in de resten van de stad zeer weinig sieraden aangetroffen. De meeste bewoners hebben deze waarschijnlijk op hun vlucht meegenomen, hoe overhaast die ook geweest moet zijn.