Ingesloten tussen Israël, Syrië en de Middellandse Zee ligt in het Midden-Oosten een land van 1.783.000 inwoners: Libanon, dat met zijn oppervlakte van 9000 km2 tot de kleinste landen van de Arabische wereld behoort.
Libanon bestaat uit twee evenwijdige bergketens met daartussenin een vlakte. Langs de kust van de Middellandse Zee liggen een reeks bergkammen, die bekend staan als de Libanon; in het oosten sluit de zg. Anti-Libanon het land af van de Syrische woestijn. De vlakte tussen deze twee bergketens wordt de ‘Beeka’ genoemd.
Het klimaat in het land is zacht en vochtig. Rijke Rivièra-bezoekers gaan er daarom meer en meer de wintersport beoefenen.
In het verleden was de berg Libanon bedekt met dichte cederwouden. Van die bossen is niets overgebleven; cederhout immers was in de Oudheid een veel gevraagd produkt en als gevolg daarvan werd er in Libanon zelf roekeloos gekapt. Het hout werd uitgevoerd naar Egypte en naar Palestina, waar het o.m. gebruikt werd voor de bouw van de tempel van Jerusalem.
Opmerkelijk in dit land is het vreedzaam samenleven van een groot aantal godsdiensten: Christenen en Mohammedanen van een verwarrend aantal sekten, riten en overtuigingen. Bovendien wonen er een aantal Israëliërs. De meerderheid van de Libanese bevolking spreekt Arabisch, maar ook het Aramees en het Frans zijn veelgebruikte talen. Het Frans, dat jarenlang de taal van de meer ontwikkelden is geweest, wordt op het ogenblik ernstig bedreigd door het Engels.
De Libanese hoofdstad Beyroet (400.000 inwoners) is een belangrijke handels- en havenstad, een groot bankcentrum en tegelijkertijd het universitaire en culturele centrum van het Nabije Oosten. Andere belangrijke steden in het land zijn Tyr, Saïda (het Sidon uit de Oudheid), Tripoli, Djbaïl en Baalbeck.