Het woord ‘epistel’ betekent in feite niets anders dan ‘brief. In ruimere zin worden er tegenwoordig brieven mee bedoeld, die uit de Oudheid stammen en bewaard gebleven zijn; in engere zin zijn epistels de brieven, die verscheidene apostelen in de eerste jaren van het Christendom geschreven hebben aan de christelijke gemeenten.
In de rooms-katholieke kerk is het gebruik op een bepaald moment van de mis zo’n epistel voor te lezen. De bekendste en belangrijkste epistels zijn van de hand van de apostel Paulus, die door zijn verre reizen tal van gemeenten stichtte en zodoende een groot aantal brieven schreef.Behalve de brieven van de apostelen kent de christelijke kerk ook latere epistels. Ze werden door de ene gemeente geschreven aan de andere of zijn van de hand van latere kerkleraren.
Ook in de literatuur heeft het ‘epistel’ een plaats gekregen. Literaire epistels behandelen gewoonlijk onderwerpen, die ook voor anderen dan de geadresseerde van betekenis zijn. Sommige ervan zijn in dichtvorm geschreven. Een van de bekendste literaire epistels is het ‘Epistel aan Charles Clarke’, in 1816 geschreven door de Engelse dichter Robert Keats.