(uittocht- of pondgeld) vroegere belasting, die betaald moest worden wanneer een poorter zijn stad metterwoon verliet voor het niet meer voldoen van zijn omslag (→ schot); eveneens geheven van nalatenschappen, opengevallen in de stad, die vererfden op niet-ingezetenen der stad en die dus uit de stad werden gevoerd. Later werden tussen de steden veelal overeenkomsten gesloten waarbij zij elkaars ingezetenen over en weer vrij stelden van deze heffing (actes van mortificatie).
In België verviel de exue bij de invoering van de Franse wetgeving (1795). In Nederland is het recht van exue afgeschaft bij art. 26 van de Burgerlijke en Staatkundige Grondregels der Staatsregeling van 1798.
