deel van de prehistorie, waarin de werktuigen, wapens en sieraden van brons werden vervaardigd. De Bronstijd volgt op de jonge Steentijd (→ Neolithicum), terwijl de → Kopertijd de overgang tussen beide periodes vormt.
Nadat gedurende enkele eeuwen kopererts was verwerkt, ontdekte men dat toevoeging van tin aan het koper een metaal opleverde dat o.m. een lager smeltpunt had en beter gegoten kon worden. In de Kopertijd ontstonden op enkele punten in Europa culturen die de metaalindustrie als belangrijk middel van bestaan uitoefenden. Vooral Centraal-Europa en het Iberisch schiereiland speelden daarbij een belangrijke rol. Deze centra bleven belangrijk in de Bronstijd, maar daarnaast kwamen ook andere gebieden zoals Ierland en nog later Noord-Duitsland en Denemarken. Historisch gezien ligt het grote belang van de Bronstijd in het tot stand komen van een groot aantal handelsverbindingen over geheel Europa. Alleen door regelmatige aanvoer van de benodigde ertsen konden ook de bronsindustrieën in gebieden zonder eigen delfstoffen hun functie blijven vervullen.
In Nederland worden drie perioden onderscheiden: vroege Bronstijd (1700—1500 v.C.), waarin de Wikkeldraadbeker-cultuur ontstond, de midden-Bronstijd (1500—1000 v.C.) met de Westfriese-, Elp- en Hilversum- Drakestein-cultuur en de late bronstijd (1000—700 v.C.) met de Hoogkarspel-cultuur en waarin de eerste urnenvelden werden aangelegd. In België geldt dezelfde indeling. De late Bronstijd wordt gekarakteriseerd door talrijke depotvondsten en grafgiften. Gouden sieraden werden o.a. gevonden te Hijkersmilde. Lunteren. Han en Sinsin.Litt . J.J.Butler, Nederland in de Bronstijd (1969); SJ. de Laet. Prehistorische kulturen in het zuiden der Lage Landen (1974); J.A.Brongers en P.J.Woltering, De prehistorie van Nederland (1978).
