stad in Palestina,iu den stamEphraim, grensvesting tegen den stam Manasse, was na Sicheiu hoofdstad van 't koninkrijk der Tien Stammen (kon. Israël) en later hoofdplaats van het landschap S. (zijnde in de twee eerste eeuwen van 't romeinsche keizerrijk een der 4 groote provinciën, waarin Palestina ingedeeld was, met de volgende grenzen : Galilea ten N„ Judea ten Z., den Jordaan ten 0. en de zee ten W.
De slad S. was in 912 v. Chr. gesticht door Arnri (Omri), eu werd 718 (of 722) ingenomen door Salmanassar, die de inwoners grootendeeis overbracht naar de andere zijde van den Euphraat, en de stad bevolkte met Cutheèrs (zie CCTHA). Weder bevolkt door Assar-Haddon in 672, werd S. wederom ingeiiomen 203 v. Chr. door Autiochus den Groote, en vervolgens verwoest door Joh. Hyrcanus (129 v. Chr.). Door Gabiuius werd de stad weder opgebeurd, eu Herodes bracht haar tot baren vroegeren luister terug: ter eere van Augustus noemde hij haar Sebasle (het grieksche woord voor Augusta).
