(Jean Baptiste Donatien de Vimeur de), fransch maarschalk, geb. 1725 te Vendôme. trad 1742 in dienst, werd 1747 kolonel, nà de verovering van Minorca 1756 brigade-generaal, 1761 maréehal-de-camp, vervolgens luitenant-generaal. Na zich dus in den Oostenrijkschen Snccessie-oorlog en in den Zevenjarigen oorlog loffelijk onderscheiden te hebben, werd hij 1780 met een bulpkorps van 6000 man naar Noord-Amerika gezonden, om de Amerikanen te helpen tegen de Engelschen, en droeg veel bij tot de capitulatie van Cornwallis (1781).
Na den vrede van 1783 in Frankrijk teruggekeerd, werd R. met gunsten overladen : twee gouvernementen (Picardië en Artois) werden hem opgedragen, eu 1791 werd hij door Lodewijk XVI verheven tot maarschalk. In datzelfde jaar benoemd tot opperbevelhebber van de Noorderarmee, trachtte hij tevergeefs de krijgstucht onder die troepen te herstellen, en legde reeds 15 Juni 1792 zijn kommando neder. Door Robespierre ter dood veroordeeld, ontging hij dat lot slechts als door een wonder, en stierf 10 Mei 1807. Men heeft van hem Mémoires (2 dln. 1809).(Donatien Marie Joseph de Vimeur, vicomte de), zoon van den vorige, geb. 1750, trad op 12-j. leeftijd in dienst, vergezelde zijnen vader naar Amerika, werd 1792 (als maréchal-de-camp) naar St.-Domingo, 1793 naar Martinique gezonden, verdreef de Engelschen, deed het repnblikeinsche gouvernement erkennen, doch werd 1794 door groote overmacht genoodzaakt te capituleeren. In 1800 bij de armee in Italië geplaatst, maakte bij den veldtocht in Tirol mede. Hij vergezelde Leclerc naar St.-Domingo ; genoodzaakt te capituleeren, werd hij aan de Engelschen overgeleverd (1803), bleef hun gevangene tot 1811, werd als generaal bij de armee in Duitschland geplaatst, en sneuvelde 18 Oct. 1813 bij Leipzig.
