(Stanislas, graaf), poolsch edelman, geb. 1078, gest. 1762, koos de partij van Stanislas Leczinski, en was een der trouwste vrienden van Karel XII. Hij vergezelde dien vorst naar Turkije, en werd door hem als ambassadeur naar Oonslantinopel gezonden: aanvankelijk goed daar ontvangen, was zijn welslagen er echter niet van langen duur.
Hij verliet Turkije met Karel XII, en onderwierp zich later aan August II, werd met verscheidene zendingen hij hel hof van Frankrijk belast, en stierf met den titel van kastelein van Krakau.(Stanislas August, graaf), zoon van den vorige, gunsteling van de befaamde Catharina II van Rusland, die hem tot koning van Polen verhief; zie het art. STANISLAS II.
(Jozef, prins), neef van Stanislas II, geb. te Warschau 1763, gest. 1813, diende eerst in de oostenrijksche armee, kwam 1789 in Polen terug, en was opperbevelhebber der poolsche troepen in den oorlog van 1792; doch door den rijksdag in al zijne bewegingen gedwarsboomd, nam hij zijn ontslag en verliet Polen, waar hij eerst in 1794 terugkeerde. Toen diende hij onder Kosciusko ; doch de ongelukkige uitslag van dien oorlog noodzaakte hem opnieuw zijn vaderland te verlaten, totdat de Franschen in Polen verschenen (1806). Toen werd hij benoemd tot minister van oorlog, in welke hoedanigheid hij de armee reorganiseerde. Met 8000 man verdedigde hij in 1809 Warschau tegen 60,000 Ooslenrijkers, en gaf bij Razin de nederlaag aan aartshertog Ferdinand. Hij onderscheidde zich in de fransche hulptroepen 1812 en 1813, en werd op het slagveld van Leipzig verheven tot maarschalk van Frankrijk, doch vond den dood reeds kort daarna: in last hebbende om den aftocht der armee te dekken, stortte hij zich in de Elster, liever dan zich aan den vijand over te geven, en verdronk dus (19 Oct. 1813).
