vorst van Montenegro, geboren 25 Mei 1826, volgde 31 October 1851 zijnen oom Peter II in de regering op. Nadat hij zich in Petersburg met Rusland verstaan had, scheidde hij de tot dusverre in den vladika vereenigd geweest zijnde geestelijke magt van het wereldlijk gezag, en proclameerde zich onderden naam van Danilo I als eersten wereldlijken en erfelijken vorst van Montenegro.
Toen de oorlog met Turkije (Jan. 1853) door de tusscheukomst der diplomatie geëindigd was, begon hij hervormingen binnenslands, trachtte een vast belasting-stelsel in te voeren, vaardigde 23 April 1855 een nieuw wetboek uit, en zocht van de europ. mogendheden de erkenning van Montenegro als onafhankelijk rijk te verkrijgen, waarvoor hij 1857 zelfs eene reis naar Parijs deed. Nieuw gerezene geschillen met de Porte over de grenzen van zijn gebied werden bij het constantinopeler protokol van 8 Nov. 1858 vereffend. Doch 12 Aug. 1860 werd hij bij Cattaro door een voortvlugtigen Montenegrijn met een pistoolschot verwond, waaraan hij daags daarna bezweek.
