't oude Placentia,honsch Plaisance, stad in 't voormalige hertogdom Parma-en-Piacenza, was de hoofdstad van het hertogdom P. (thans eene 219,000 zielen tellende provincie van het italiaansche landschep Emilia), ligt nabij den rechteroever van den Po, circa 7 mijlen benoordw. Parma, en heeft bijna 40,000 inw.
Vroeger bezat P. eene universiteit, die wedijverde in aanzien met die van Parma. In de nabijheid van P. ligt Campo Morto, waar Hannibal aan de Romeinen de nederlaag gaf (218 v. Chr.), na den slag aan den Ticino, en vóór dien aan 't Trasimenus-meer.Het is de geboortepl. van Gregorius X, van Salicelti (bijgenaamd Placentinus), van Ferrante Pallavicino, van George Valla, enz. Piacenza en Cremone waren de twee eerste romeinsche koloniën in het Cisalpijnsche. Lang daarna bevocht Rudolf II, koning van Transjuraansch Burgundië, bij P. op Berengarius eene beslissende overwinning (29 Juli 923), waardoor hij zich de kroon van Italië verzekerde. In 1076 werd te P. een concilie gehouden van de bisschoppen van Lombardijë, die Gregorius VII vervallen verklaarden van den pauselijken Stoel. Een tweede concilie van P. had plaats 1095 ; bij die gelegenheid begon Urbanus II den eersten kruistocht te prediken. In den oorlog der Guelfen en Gibellijnen constitueerde P. zich als republiek, en koos de partij der Guelfen; na den val der Hohenstaufen (1254) stond P. onder het bewind der Scotti. In 1302 werd Albertus Scotto oprichter van den lombardischen bond tegen Matteo Visconti. In 1332, bij het tractaat van Orci, werd P. aan de Visconti toegewezen, en maakte, van dien tijd af, deel uit van het hertogdom Milaan, tot 1511. In 1447, toen het geslacht der Visconti uitgestorven was, ontving P. een veneliaansch garnizoen, en sloot zijne poorten voor Sforza, hertog van Milaan, die het daarop innam en met de grootste barbaarscbheid behandelde. Sedert 1511 behoorde P., even als Parma, aan de pausen, kwam vervolgens aan het geslacht Farnese, en deelde, van dat oogenblik af aan, in de lotgevallen van Parma (zie PARMA). In 1746 had bij P. een groote veldslag plaats tusschen de Austro-Sardon en de Franco-Spanjaarden (Maillebois en don Filips werden bij die gelegenheid totaal verslagen, en spoedig daarna trok Ferdinand VI zijne troepen uit Opper-Ralië terug). In 1799 en 1800 werd P. door de Franschen bezet; van 1802 tot 1814 was P. de hoofdplaats van een arrondissement in het departement van den Taro (vergelijk het artikel iTALië, de tweede kolom van blz. 165, Dl. 2.).
