landschap in het oude Griekenland, tusschen Beotië ten O., Etolié ten W., de Zee van Eiibea ten N. O., de Golf van Corinlhe ten Z., had rondom zich de drie Locris, nl.
Opontisch Locris en Epicnemidisch Locris ten N„ Ozolisch Locris ten Z. De hoofdstad, en tevens de sterkste stad van P„ was Elatea. In P. geënclavecrd lag Delphi, dat een afzonderlijk gemeenebest was. P. vormde een lichaam, dat zijne afgevaardigden zond naar de Amphictyonie der Thermopyien. Hel land was bergachtig, en slechts middelmatig in vruchtbaarheid. In P. lag de Parnassus. De bevolking van P. was arm, maar zeer dapper. In den tweeden Heiligen oorlog boden de Phoceêrs het hoofd aan Thebc en aan den tegen hen gevormden bond (355—316 v. Chr.). Eindelijk, door Philippus If van Macedonië overstelpt, verloor P. zijne stemgerechtigdheid in den Raad der Amphictyonen, en de steden van P. werden ontmanteld. Onder de Romeinen maakte P. deel uit van de provincie Achaia; en thans vormt het, met Phthiolis, eene nomarchie van het koninkrijk Griekenland.
