fransch generaal, geb. 3 Febr. 1775 te Ham in Picardië, onderscheidde zich in de veldtochten der Rijn- en Moezel-armee bij alle gelegenheden als een bekwaam en dapper officier; doch een vriend zijnde van Moreau, werd F. zelden door Napoleon tot eene niet-ondankbare taak gebezigd. Na anno 1809 bevorderd te zijn tot divisie-generaal, gaf F. op nieuw schitterende blijken van heldenmoed in den slag bij Salamanca (1812), en vooral in den slag van Waterloo, waar hij niet minder dan 15 wonden ontving.
In 1819 werd F. door Lodewijk XVIII benoemd tot inspecteur-generaal der 2e en 16e divisie; het departement Aisne koos hem tot afgevaardigde, en in die betrekking blonk hij uit als redenaar in constitutioneel-liberale richting. Hij stierf te Parijs 28 Nov. 1825. In 1826 verschenen in druk Discours du général Foy, met levensbeschrijving (2 dln.), en door zijne weduwe werd in het licht gegeven zijne Histoire des guerres de la péninsule sous Napoléon (4 dln. Parijs 1827), welk uitmuntend werk echter onvoltooid is gebleven.
