lat. Lusitani, volk in Hispania, op de westkust, tusschen de monden van den Durius en den Taag.
De L. waren de oostelijke naburen der Vettonen, en gaven later hunnen naam aan een der groote afdcelingen van Spanje; hunne hoofdstad was Olisippo. De Romeinen geraakten met hen in oorlog anno 195 v. Cbr., en sloegen hen te llipa (tegenw. Alcolea); van 190 tot 178 v. Chr. vormde zich de groote Lusitano-Vacceische bond tegen de Romeimen, doch de L. werden nogmaals overwonnen; van 153 tot 137 v. Chr. waren zij wederom in opstand onder aanvoering van Viriathus, doch werden eindelijk voor goed onder het juk gebracht.
