lat. Lipara, aanvankelijk Meligunis, het voornaamste der Liparische eilanden (zie het volgende art.), is 5 vierk. mijlen groot, bevolkt met 18.000 zielen, heeft warme bronnen en tot hoofdplaats Lipari.
Dit eiland vormde met de rest van den archipel in de oudheid eene geduchte zeemogendheid, welke door Dionysius den Dwingeland onder het juk gebracht werd, vervolgens in handen der Carthagers viel, en eindelijk in die der Romeinen (256 v. Chr.). De stad L., aan eene baai, met een fort, is eene welvarende koopstad. Zij werd 1340 ingenomen door Robert I, koning van Napels, en 1544 doorBarbarossa (Khair-Eddin) verwoest, maar spoedig weder opgebouwd.
