of Western Islands, de oude Ebudes msulce, eene in drie groepen ingedeelde verzameling van 300 rotsige eilanden aan de westkust van Schotland, in den Atlantischen Oceaan, behoorende tol de graafschappen Argyle, Inverness en Ross; ze beslaan eene gezamenlijke grondsoppervlakte van 162 vierk. mijlen; slechts 86 der H. zijn bewoond, en hebben eene gezamenlijke (meest roomsch-katbolieke) bevolking van 90,000 zielen. Het grootste der H. is Skye, behoorende tot de middelste groep, waartoe ook belmoren; Raa, Say, Rum, Eigg, en Canna, met de Kompas-rotsen.
De zuidelijke groep bestaat uit: Icolmkill, Islay, Muil, Tiree of Tiry, Lismore, Coll, Gigha, Jura, Colomsay, Statfa. De noordelijke groep draagt den gemeenschappelijken naam van LongIsland; hiertoe behooren: Noord- en Zuid-Uist, Lewis met Harris, Rana, de Shiant-eilanden en de zeven Flanna-eilanden. De oorspronkelijke bewoners der H. waren de Pieten, die er hunne onafhankelijkheid behielden tot in de 8e eeuw; vervolgens vielen de H. in de macht der Denen en der Noormannen, en werden eindelijk (1536) door koning Jacobus V aan Schotland onderworpen.
